in Logos

TROTS

on

Waar trots, of pride, tegenwoordig symbool staat voor een wereldwijde positieve beweging, staat het juist sinds oudsher niet alleen te boeken als één van de zeven zonden, maar zelfs – zoals Stephen Fry op humoristische wijze aan de kaak stelt[1]Stephen Fry, ‘7 Deadly Sins‘ – als de moeder van alle andere zonden. Trots staat daarbij nagenoeg gelijk aan het ‘zelf’; je bent trots. Volgens de eigengereide Ayn Rand is trots, of zelfvertrouwen, echter (evenals een kardinale deugd, die aan de basis van eenieders leven zou moeten staan[2]Ayn Rand, ‘The Virtue of Selfishness’, 1.-The Objectivist Ethics, P.17. Ook Viktor Frankl praat over ‘trots’ kunnen zijn, wanneer je terug kijkt op de keuzes die je in jouw leven gemaakt hebt. 

in Logos

MELANCHOLIE

on

In Kairos beschrijft Joke Hermsen de verborgen kracht van melancholie: “Hoewel de melancholie als medische aandoening – letterlijk ‘zwarte gal’ – [..] als gevaarlijk voor de gezondheid wordt beschouwd, zag Aristoteles het juist als teken van genialiteit.”

in Logos

HERHALING

on

Volgens Albert Camus moeten we ons Sisyphus – een mythisch figuur die de eeuwige straf moest ondergaan een rotsblok steeds opnieuw een berg op te rollen – voorstellen als een gelukkig mens[1]Albert Camus, ‘De mythe van Sisyphus’,p.173. Ook Kierkegaard is, zij het om een andere reden – Kierkegaard is Christen, Camus absurdist – fan van de herhaling. Volgens Kierkegaard is herhaling een begrip wat recht doet aan ons concrete bestaan, waarmee we ons van onze opgave als mens bewust kunnen worden. Het is vooruit bewegen. Het is onszelf verenigen met alles wat we geworden zijn, en daarbij tegelijk de volgende stap te zetten. Herhaling komt neer op zo in je doen raken, dat moeten, willen en doen samenvallen.

Muziek

Eryka Badu – On & on
Andrew Bird – Sisyphus
Kevin Gates – Out the Mud

in Logos

PIJN

on

‘No pain, no gain’. “What doesn’t kill you, makes you stronger”. ‘Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden’. “Seeing beauty through the pain”[1]https://www.youtube.com/watch?v=7wtfhZwyrcc. Dat er waarde in pijn schuilt, lijkt evident; Nietzsche duidt pijn en geluk zelfs als tweelingen. En toch lijkt er tegenwoordig steeds minder ruimte te zijn voor pijn. Pijn is zinloos[2]Byung-Chul Han, ‘De Palliatieve Maatschappij’; we verdoven liever. Het leven moet vooral fijn zijn.