Filosofe Katrien Schaubroeck – die ook het nawoord van de Soevereiniteit van het Goede voor haar rekening heeft genomen – neemt je op toegankelijke en beknopte wijze mee langs de kern van het werk van Iris Murdoch. Niet alleen middels Murdoch’s bekende schoonmoeder-voorbeeld, maar ook in het licht van heersende 19e eeuwse stromingen (als het logisch-positivisme van Wittgenstein, het existentiliasme van Sartre) en de ervaringen van Nick Cave. Schaubroeck maakt helder wat voor een rol de liefde – die volgens Murdoch neerkomt op ‘de vreugde van het verwonderend kijken naar de radicale andersheid van het niet-ik'^[1]Katrien Schaubroeck, nawoord ‘De Sovereiniteit van het goede’, p.142 – kan spelen in het leiden van een ‘goed’ leven en het maken van ‘de juiste’ keuzes.